Even iets rechtzetten met uw welnemen

Alweer ongeveer min of meer 4 weken geleden kwam het er dan van. Rob en Mark waren present om de immer schevere schutting recht te zetten die onze tragische tuin onttrekt aan het straatbeeld. De schutting staat inmiddels zo'n 18 jaar en is langzamerhand in zo hevige mate ten prooi gevallen aan houtrot, vooral het gedeelte van de schuttingpalen die in de grond steken, dat hij vooral op 1 punt wel 30 graden naar de straat boog.

De door voornoemde deskundigen in samenspraak met de eigenaar van het perceel ontwikkelde strategie luidde "houten wiggen slaan naast de palen, waardoor deze vanzelf worden opgericht en hopla, men zijn schutting staat weer recht".

Dus eerst maar eens op zoek naar houten wiggen. Zoeklocaties: Hornbach te Zaandam en als back-up Tuincentrum Ranzijn, eveneens te Zaandam.

Helaas helaas, bij Hornbach geen houten wig te vinden. Blijkbaar vallen er bij andere mensen in Zaandam geen schuttingen om. Dit leidde bij de bouwkundige deskundige tot enige irritatie die hij dreigde af te reageren op het voertuig van onze chauffeur, de heer Rob Mob. Maar, behalve een nerveus grijpen naar de schouderholster werd onze chauffeur hierdoor in het geheel niet van de kaart gebracht.

Bij Tuincentrum Ranzijn zijn uiteindelijk een aantal einden hout aangeschaft, weliswaar niet gewigd, maar wel geschikt om als ondersteuning naast de schutting in de grond te worden geramd. Aldus is geschied. Het resulaat was bevredigend. De schutting staat weer alleszins recht.

Na even te hebben uitgerust, hebben de harde werkers een eenvoudige doch voedzame lunch genoten, waarna ieder zijns weegs ging. Tot op heden houdt de schutting zich nog kranig, waarop slechts een welgemeend proficiat gehoord mag worden!

Geplaatst door Peter, rechtmatig eigenaar ener matig rechte schutting.

Reformatorisch Houthakken

Terwijl Rolf en Mark in Brazilië aan een Caipirinha nippen wordt er in koud, maar licht zonnig Nederland gewerkt. Zelfs op zondag. Om 10:00 uur stonden twee Nespressos en McCullogh’s klaar in het klamme en natte Muiden. Nadat de elektrische kettingzaag was getest op een hard stammetje werd snel over gegaan op de motorzaag. Olie, mengsmering bijvullen, choken en starten. Dat ging een stuk beter. 13.000 toeren ipv. 3000 toeren. De hele berg hout in 1,5 uur gezaagd op de bok van Maarten en 1/3 deel gekloofd en gestapeld. Even was Maarten bang dat het harde hout niet te kloven was. Maar met z’n nieuwe stihl kloofbijl was het een koud kunstje waar je lekker warm van wordt. Hard hout barst zelfs beter en de bijl blijft niet steken. Waarschijnlijk omdat we zo ons best deden, of vanwege de goede CRM eigenschappen van Maarten kwam om 11:30 het zonnetje om te hoek kijken. En Karen met de fotocamera. Alleen Dijkwandelaars dachten: “Wie zijn die mannen die op zondag het hout komen zagen”?..

Leiwen Revisited

Zaterdag 15 december was het weer zover. De wijnvoorraad voldeed niet meer dus er moest maar een snel retourtje richting Leiwen gemaakt worden. Aangezien Maria onder het mes is geweest bij onze Oosterburen, is het Krankenhaus in Nettetal (achter Venlo) een mooie tussenstop!

Nieuwe knie of niet, de aanblik van die twee frische Hollandsche jongens deed haar van enthousiasme uit bed springen en een rondedans doen. Vooralsnog is ons onbekend of we hebben bijgedragen aan het genezingsproces of juist niet.... Maria was als vanouds gezellig, en had natuurlijk graag met ons meegereden naar Leiwen, maar ja...Peter en het huishouden kunnen ook niet langer zonder haar....

De reis ging verder...een continu doorpratende Dick aan het stuur (begrijp nu waarom Adelice graag slaapt in de auto..). Na een comfortabel ritje kwamen we rond een uur of 5 aan bij Weingut Peter Loewen. Helaas voor Dick was grote vriend Peter er niet, verplichtingen elders. Zijn afwezigheid bleek echter meer dan goed gemaakt te worden door zijn vader!!

Hij stond ons al op te wachten,en had de flessen rode wijn, ontkurkt en wel, op tafel staan.

De proeverij kon beginnen.

Duitsers hebben een wat ruimer begrip dan anderen als het om 'proeverij' gaat....

Het glas gaat halfvol, je drinkt het op (aan uitspugen wordt hier niet gedaan..) , en het glas wordt gelijk weer gevuld! En natuurlijk wel een beetje doordrinken graag, er is genoeg te proeven! Gelukkig deed Pa net zo hard mee als wij en kreeg er ook steeds meer trek in... Voor we het wisten hadden we het gehele assortiment geproeft, en stond de tafel vol met halflege flessen...

Omdat we zo snel dronken vond pa het beter om ons maar direkt aan de grote 4000 litertanks te leggen..Dit zijn de tanks waar de wijn voor het komende jaar ligt te ontwikkelen. Ook hier moest natuurlijk alles even getest worden, waarbij met name de Grauburgunder ons erg goed is bevallen...dat beloofd wat!

Uiteindelijk waren we daar om onze inkopen te doen,dus we moesten de bestellijsten met onze wensen maar eens gaan invullen. Schrijven en tellen blijkt best lastig boven een bepaald promillage....Het kostte wat tijd voor vader Loewen de bestellingen begreep, maar het was gelukt! En het was tevens al bijna 8 uur. Hotel Restaurant Wappen von Leiwen lag gelukkig vlakbij, en Pa Loewen had vooruitgebeld, dus het diner stond klaar. Dit Hotel is een aanrader voor iedereen die er nog eens heenwil! Tijdens de maaltijd trok Dick al wat wit weg, en de borrel+ sigaar op het balkon( we hadden een fles schnaps van pa meegekregen..) werden Dick toch echt teveel..Voor het eerst in een lange uitgaanscarriere heb ik Dick zien afhaken...!

De volgende morgen waren we echter weer fris als duitsche hoentjes en hebben we onze wijn opgehaald die gelukkig perfect in de auto pastte.... Een warm afscheid van Pa, en daarna gedag Leiwen!

De uitlaat raakte de grond nog net niet!!!  Via een ritje langs de Moezel en een tussenstop in Bernkastel (kerstmarkt,gluhwein etc...) en Verviers in Belgie (lelijke mensen, lelijke stad) zijn we veilig in Almere aangekomen!  Adelice zat al te wachten op haar mannetje, en Maarten kwam ook snel even langs om z'n bestelling op te halen. Dus het goede 'weekendje' is 

passend afgesloten met een ...proeverij!

Voor meer foto's, ga naar: www.kattenbroek.com/2007pics/leiwenketelbinkies/index.html

Corrie is jarig!!!

Corrie is jarig Hoera Hoera Hoera!!!! (aan leeftijden doen we niet op deze blog...)

Tezamen met Dick, Adelice, Joep en Marise en Corrie's eigen (ook een beetje jarige..)Job zijn we voor een gezellig etentje uitgenodigd in Lunteren.

Dwars door de striemende storm in een kleine Ford Fiesta van 20 jaar oud (ja,Dick krijgt dure leenauto's van de garage..) zijn we veilig bij Corrie aangewaaid. Het duurde even voordat Corrie begreep dat Dick en Adelice een digitale fotolijst kado hadden gegeven, maar de dankbaarheid was er, zelfs in onwetendheid, niet minder om!

De trouwfoto's van Dick en Adelice staan vanaf nu elke dag op het orgel te rouleren...

Natuurlijk had Corrie daar liever een paar goudvissen in een aquarium gehad of een bos bloemen in een vaas, maar ze bleef opgewekt! 

In aanwezigheid van Joep moest natuurlijk ook de wijnkelder ontdekt worden. Alwaar we tot de ontdekking kwamen dat Corrie er qua alcoholgebruik best nog een tandje bij mag zetten...WIJN IS OM TE DRINKEN!!   De twee nog bruikbare flessen die overbleven zijn dus subiet soldaat gemaakt, net als de geweldige wijnen die Joep als kado mee heeft gebracht..

Dit alles onder het genot van een heerlijke Hollandsche variant op Bacalhau die ons door Corrie werd voorgezet.

Het tafelgesprek? Hoe om te gaan met lastige ouders....

Corrie behoort duidelijk niet tot die categorie!!

Picanha Picasso

Veel gelachen bij de ontspannen Peter. Met Prosecco werd het tijdloos bestaan ingeluid. Toch was er ook een moment van bezinning. Over het waarom van het afscheid van de ING bank. De lach werd omlijst met eigen gemaakt (alles was eigen gemaakt, ook de patat. De buren belden aan waar hun aardappels waren gebleven.... volgens Peter).. eigen gemaakte Braziliaanse kost van Meersterlijk niveau door chef kok Maria. En bananen humor. De bezinning werd omlijst met emotionele piano melodieën.

De temperatuur liep op, Mark hield het niet meer. Tijd om de laatste noviteit op autogebied, de Chevrolet cendrier illumination te keuren en om buiten een sigaar te roken. Wat ze al niet uitvinden tegenwoordig! Zoals wachtkamers voor macho mannen die geen tafels willen afruimen. (Nog uit te vinden: radio knoppen waarmee je het gekwebbel van Braziliaanse Black Beauties wat zachter kan zetten)...

Als klap op de vuurpeil ondekten we een K. Appel aan de muur bij Peter en Maria. Is alle moeite voor een mooie regeling met de ex-werkgever om voorgoed de dagen virtuoos in Brazilië te kunnen slijten blijkbaar toch voor niets geweest. Meer foto's: www.kattenbroek.com/2007pics/picanhapicasso/index.html

Noren & appeltaart

Foto: Sandra met zusje

Sandra vierde haar verjaardag. Deze werd opgeleukt door héél veel taarten, baby Samara en Wim’s neef Fred en vriend John. Fred woont in België en heeft al zo’n beetje de halve/hele Wereld gezien. Hij is in de las business en weet hoe je champignons automatisch kan laten plukken. John heeft jaren in Noorwegen gewoond en werkt nog dagelijks met Noren. Schijnt dat behalve de Noren in Bergen en boven Trondheim er niet tussen te komen is. Maw. Je wordt niet opgenomen in de gemeenschap, hoogstens “getolereerd”. Een geheel ander volk dan Zweden. Tja.. Nederlanders en Belgen zijn ook verschillend.

De appeltaart van Dudok is de lekkerste van Rotterdam op die van Wim na. Hij heeft voor mij eens de lekkerste appeltaart gebakken die ik ooit heb gegeten. Lang geleden alweer.

Foto’s: www.kattenbroek.com/2007pics/sandra22/index.html

Stube Resurrection

Outside the stube no one can hear you scream.

Wat hebben mannen echt nodig? Drank, sigaren, warmte en een plek om ongestoord vrienden te kunnen ontvangen zonder rekening te hoeven houden met interieur design of lavendel drijf kaarsjes. Dat de locatie een afgedankte werkplaats cq. tuin gereedschap opslagplaats betreft mag de pret niet drukken. Een beetje opgeleukt met lampjes en een werkplaats verwarmer (niet op de foto) is het aangenaam vertoeven in de jacht- annex skihut. De temperatuur? Een aangename 21 graden. De jassen konden uit. Na worst was er ook een exclusieve franse kaas van Maarten met put kaas ontstijgende luchten (het type lucht waar je ongedierte mee kan verdrijven). Maarten zag ook brood in het skihut concept op Landel Greenparks basis. Alleen voor mannen dan. Om hierin serieus te kunnen investeren toverde Mark om 4:30 in de morgen plotseling twee loterij tickets uit zijn binnenzak. Helaas, ondanks de als cadeau ontvangen pluche dobbelstenen voor de binnenspiegel van de auto als geluks amulet, was er geen prijs op de nummers eindigend op “niks” gevallen.

Des-al-niet-te-plus was het een geslaagde stube grappa probe. Waarbij zelfs een nieuw strategisch spel, met mysterie omgeven, door de auteur deez column werd geïntroduceerd. Jammer dat ondanks het aantal academische graden in de stube aanwezig het Kathai was (een buurmeisje van 9 jaar oud) die de regels echt snel begreep en wist toe te passen. Mannen worden dan toch snel beïnvloed en uit de kaart gespeeld door de nevelen van tabak, grappa en Berenburg?

To be continued...

Foto’s: www.kattenbroek.com/2007pics/stuberesurrection/index.html

Radio Bueno

Foto: De welverdiende verlate champagne brunch voor de Chevy monteurs.

Nee, het was geen Delco of Kenwood. Op de sticker van de standaard ingebouwde Chevy Unit prijkte “Radio Bueno”. Het geheel zag er inderdaad nog als “bueno” uit ware het niet dat de unit verlichting weigerde en dat was de reden dat Peter assisteerde om minitieuze conventionele hallogeen lampjes te vervangen.

Bij de Brezan gekomen had de bediende snel de conclusie getrokken dat onze lampjes een net iets bredere contact voet hadden. Net zoals Amerikaanse hamburgers een slag groter zijn, zo zijn ook de contact voetjes uit de Chevy van Amerikaanse leest. Na zonder succes een auto stereo pimp station bezocht te hebben op een Industrie terrein arriveerden wij bij de Chrysler dealer.

De strak in het pak gestoken verkoper zag hoopvol Peter de auto show salon binnen treden. Er waren verder geen klanten op zaterdag middag. Toen Peter daargekomen welgeteld één ultra mini lampje te voorschijn toverde en vriendelijk glimlachtend de brylcream verkoper wilde aanspreken, zag ik de verkoper verstijven. Zonder echter een spier te vertrekken werden we verder naar de “receptie van de werkplaats” geleid. De vriendelijke monteur met contactuele vaardigheden haalde de juiste type lampjes tevoorschijn. Na 5 Euro te hebben afgerekend (40% fooi) waren we weer de man. Jammer, ondanks de (verplichte?) hulpvaardigheid wordt mijn volgende auto geen Crysler Sebring. Maar gelukkig kan de Chevy na een stoel, shampoo en radio lampjes opfrisbeurt ons weer jaren naar Wisky tastings in Belgie en Witte wijn probes in de Moezel begeleiden.

Na een kleine modificatie aan de Cruise control van Peter’s Pinda te hebben uitgevoerd konden wij eindelijk de stevige brunch verorberen om ons voor te bereiden op de avonturen die in de late middag, avond en nachtelijke uren zouden gaan plaats vinden

Braziliaanse wijn

Foto links: Test panel

Hier een column gebaseerd op de Toca Skype Chat verhandelingen van Joep Jansen , Vinoloog i.o. aangevuld met de conclusie van het test panel (Cees, Mark, Maarten, Adelice, Ben, Dick) op 10 november jl. nav. een proeverij van Braziliaanse witte wijn “Miolo”.

Over wijn gesproken mensen... een groot cliché is hier van toepassing "over smaak valt niet te twisten", ieder drinkt zijn wijn, 2 jaar geleden was ik op Prowein in Düsseldorf, daar stond een Braziliaanse stand met alleen Braziliaanse wijnen. Ik heb alles geproeft en opvallend was dat er altijd wel wat scheelde aan de wijnen, met name de rode. Voor mij waren ze niet helemaal in balans. Je kan het dan hebben over het zuurgehalte, tanninegehalte, te hoog alcoholpercentage etc. Zet hem maar eens naast een Argentijnse wijn dan kan je vergelijken.

Cremants, in Brazilië zou ik persoonlijk niet een sec of demi-sec kiezen of nog zoeter maar de echte brut. Deze zijn dan niet zo droog als de Moët & Chandon bijv. die echt beendroog is bovendien mineralig wat een nog droger effect op je tong heeft. Dat heeft met de kalkgronden in het Champagne-gebied te maken en ook het koele klimaat. Deze aspecten ontbreken in de Braziliaanse wijngebieden.

koop ook niet een spumante in Brazilië maar een cremant (= wijn gemaakt volgens de methode champenoise) en dan dus de Brut, die zijn zeer aangenaam....

Ik kocht weer jaar geleden een goede fles Braziliaanse cremant in Pau d'Açucar supermercado aan de Praça Tamandaré voor zoals ik goed herinner R$ 36,=. Import champagnes zijn vele malen duurder en zoals gezegd vond ik het van goede kwaliteit.

als je van bubbels houdt is dit zeker geen slecht alternatief voor de dure champagne en zeker zo lekker...

Miolo uit de AH heb ik niet geproeft maar nogmaals als voor de rest iedereen Miolo lekker vind, jongens ik ben de laatste die zal zeggen dat je die dan niet moet drinken, eerdere citaat "over smaak valt niet te twisten..".

Hier de conclusies van het test panel. Het test panel, bestaande uit Cees, Mark, Maarten, Adelice, Ben en Dick bijeen op zaterdag 10 november 2007 verklaard hierbij Unaniem dat de Braziliaanse Miolo wijn soepel door de gootsteenbak spoelt. Om de mond vervolgens te reinigen was er Prosecco, Grappa en Bordeaux. Uiteindelijk deed Ben nog een verwoedde poging het geheel te analyseren en subtiel te plaatsen. Dit nam niet weg dat andere aanwezige zoete witte wijnen (van Peter Loewen en een Bordeaux) aanmerkelijk beter scoorden op Ben’s genot index.

-- Advies --

Do’s:
Adega do Vale...(rood, cabernet sauvignon-syrah)
winkels die je moet bezoeken in Goiânia zijn: Pikiras en Casarão

Don’ts: Wijn van het merk Miolo

Zon in Son

Foto boven: Joop met schoenen

Foto rechts: Adelice & Ana

Het regende zonnestralen in Son. Hééérlijke Braziliaanse kost en de champagne vloeide rijkelijk. Het was dan ook de verjaardag van Ana Rita, een Braziliaanse uit Salvador & ZARA professional. Joop, de levensgezel van Ana, wilde graag verbloemen dat hij een new technology freak is door de stelling te hanteren dat hij als digibeet aangemerkt mag worden. Wat moeten wij daar van denken. Omdat, de woonkamer van Ana en Joop is omgeven door Nintendo, iPOD, Laptop en desktop computer apparatuur. En ook Joop doet verwoede pogingen om Internet voordeeltjes te behalen zoals bellen met Jajah. Er kan bij Joop en Ana nog gewoon binnen worden gerookt (waar vinden we dat nog?) ondanks dat Joop zelf is gestopt. Verder geleerd dat Ana nog steeds wild beyond wild danst en pads niet altijd slechter zijn dan nespresso cubs als je maar sterke koffie neemt (dark roast). Oh ja en daar was dan nog de schoenen fetish van Joop...

Foto’s van het feest: www.kattenbroek.com/2007pics/anaeson/index.html

Vrienden van Chincha

Foto: Adelice & Fred

Het was een gezellig samenzijn in Almere. Reden voor het feestje in Almere was de verjaardag van Rene Veenstra alwaar journalist Fred mij “uithoorde” over de Rita Verdonk VVD perikelen. Fred heeft in Venezuela gewoond en daar ook tijdens een interview met onze mondiale mad cow gesproken: Chávez. Ook Fred ziet Venezuela vervallen tot een dictatuur wat experimenteert met economisch riskante modellen.

Foto’s van het feest: www.kattenbroek.com/2007pics/renerene/index.html
Filmpje van het feest: http://nl.youtube.com/watch?v=JAgHCTy4HqY

Een heel stukje ten Zuid Westen van Venezuela ligt Peru. Daar komt Monica, Rene’s vrouw, vandaan. Monica’s familie heeft geleden van de aardbeving die daar iets ten zuiden van Lima heeft plaats gevonden. Gelukkig zijn er geen slachtoffers binnen de familie gevallen, maar liggen wel meerdere huizen van familie en vrienden na drie maanden nog steeds in puin. Geld bedoelt voor wederopbouw verdwijnt in de zakken van lokale bestuurders. Het is triest te constateren dat de opbouw zonder particulier initiatief nauwelijks van de grond komt. Een van die particuliere initiatieven heeft Rene gestart. Voor meer informatie bezoek de site van de stichting die Rene heeft opgericht:

http://www.vriendenvanchincha.nl/

Wij zijn vrienden van Chincha.. U ook? Stort ook wat. GIRO 358618

Aikido Rotterdam

De Dojo Isshin van Sensei "Meester" Wim heeft een geheel vernieuwde homepage. Het geheel ziet er gelikt uit. Geef je mening over de site aan de Sensei.

Klik op het plaatje

Mazda MX 5 voorzien van cruisecontrol? Eitje.

Dit is het verhaal van de inbouw van een WAECO MagicSpeed MS400 cruisecontrol in de Ferrarirode Mazda MX5 van mijn broer. Deze MX5 is van het jaar des heeren 1993 en dat heeft gezorgd voor veel brainforcing effort. Want de constructeurs van Mazda zijn vanaf 1994 de modelletjes MX5 gaan voorzien van electronisch aangedreven snelheidsmeters. Tot en met 1993 zit er nog een mechanische klok in, aangedreven door een metalen snaar.

Ja, zal de onwetende lezer zich nu afvragen, wat kan mij dat schelen? Welnu, een cruisecontrol heeft om zijn werkje te kunnen doen de actuele snelheid van de auto nodig, uitgedrukt in electrische pulsen per tijdseenheid. Die actuele snelheid noemen we het "snelheidssignaal". En wat is nu het kenmerkende van de MX5 van 1993? Juist, er is geen electrisch snelheidssignaal.

Inbouwer dezer cruisecontrol (ik dus) heeft achtereenvolgens getracht de volgende alternatieven toe te passen:

• cruisecontrol aansluiten op het W-contact op de dynamo. Echter, MX5 heeft geen W-contact. Het W-contact wordt nogaleens gebruikt om toerentellers e.d. aan te drijven. Je hebt dan weliswaar een cruisecontrol die motortoerental afhankelijk werkt en dus niet snelheidsafhankelijk maar de werking is verder hetzelfde.
  
• cruisecontrol aansluiten op een bepaalde stekker in het zekeringenblok. Betreffende stekker zou het aantal ontstekingspulsen doorgeven ten behoeve van de toerenteller. Aansluiting is inderdaad gevonden, maar het boordcircuit van de MX5 is zo onstabiel, dat de cruisecontrol bij het inschakelen van de ruitenwissers of de richtingaanwijzers helemaal van slag raakte en ook aldoor geheel en al overstuur(d) uitschakelde.
  
  Toen heb ik op internet een interessant alternatief aangetroffen: de reed switch die achter de snelheidsmeter zou zitten of, indien hij ontbrak, gemakkelijk zou kunnen worden geplaatst. Info ingewonnen bij de Mazda MX5 club, klokkenpaneel uit het dashboard gesloopt en bij Radio Rotor in de Kinkerstraat een reed switch aangeschaft voor Euro 1,90. Naar informatie van de Technische Commissie van de MX5 club zou het volstaan om de blauwe draad van de cruisecontrol (waar het snelheidssignaal op aangesloten moet worden) te verbinden met een pootje van de reed switch en de massadraad van de cruisecontrol met het andere pootje. Aldus gedaan en ja hoor, geen snelheidssignaal. Gelukkig begreep ik vrij snel waarom niet. Een reed switch is niets anders dan een gewone aan/uit schakelaar die door een magneetje wordt bediend (in dit geval de ronddraaiende magneet van de mechanische snelheidsmeter). Je hebt dus STROOM ofwel ELECTRICITEIT nodig om een snelheidssignaal op te wekken. De fase van experimenteren was aangebroken.

Experiment 1

De reed switch werd aan een pootje voorzien van 12 Volt via het contactslot en aan het andere pootje een 12 volts lampje dat naar massa liep. Voor het lampje was een aftakking gemaakt naar het blauwe draadje van de cruisecontrol. Resultaat: cruisecontrol pakte af en toe haperend op, maar viel dan meteen weer uit. Er gloorde hoop aan de horizon! Razendsnelle hersenfysische analyse leverde het vermoeden op, dat ook hier weer de oorzaak was het instabiele boordcircuit van de MX5. Nog even voor de absolute leken: lampje is noodzakelijk omdat de stroom die via de reed switch loopt "iets te doen" moet hebben. Als ik zonder meer + en - via de reed switch zou verbinden, dan zou deze direct vastlassen, gevolgd door het klappen van een ongetwijfeld essentiele zekering.

Tijd voor Experiment 2

Experiment 2

Eigenlijk hetzelfde als Experiment 1, maar dan als stroombron gebruik maken van een inmiddels afgeschreven telefoonlader. Het interessante kenmerk van telefoonladers is, dat ze een buitengewoon stabiel stroompje afgeven, met een voltage waar de cruisecontrol dol op is, namelijk 5,08 Volt. Schakeling werd dus: 12 V via contactslot naar telefoonlader (gesoldeerd op het kopje, waarmee de telefoonlader dus normaalgesproken in de sigarenaansteker zit) en massa van de MX5 verbonden met het zijcontact van de telefoonlader. Vervolgens het stekkertje van de telefoonlader afgeknipt (dat dus vroeger in de telefoon werd gestoken), draadje + en draadje - uit elkaar gepeuterd en de + aangesloten op de reed switch. Andere pootje van de reed switch verbonden met het lampje en de aftakking naar de blauwe draad en de draad komende vanaf het lampje verbonden met het - contact van de telefoonlader. Zie hieronder in bungelende toestand deze installatie.

Ziet er dus schematisch als volgt uit:


Daarna met bonzend hart plaatsgevonden achter het stuurwiel, waanzinnig van ongeduld de snelheid fluks op 70 km/uur gebracht (gaat aangenaam snel met de MX5) en de cruisecontrol ingeschakeld. EN JAWEL! Als een zijdje!!! Welk een triomf. Met ouwe rommel een snelheidssignaal geconstrueerd waar menige dure middenklasser vandaag de dag een puntje aan kan zuigen. Tot slot volgen er nog wat foto's van de diverse componenten.

Zie hierboven de zogenaamde vacuumservo. Deze wordt aangedreven op het vacuum van rembekrachtiger en is in feite de motor van de cruisecontrol. Uit de servo komt een bowdenkabel (net zoiets als een remkabel van een fiets) die verbonden is met de gaskabel van de auto. De servo beschikt over 2 electromagnetisch bediende klepjes die het vacuum toelaten dan wel laten weglopen en aldus het gasgeven regelen. Zie hieronder de aansluiting van de servo op de gaskabel.

In de auto is een keurige stick ingebouwd op de stuurkolom waarmee alles geregeld wordt. Je hebt 4 functies:

• inschakelen van de cruisecontrol
• snelheid verhogen
• snelheid verlagen
• en nadat de cruisecontrol is uitgeschakeld (gebeurt automatisch als je de rem of de koppeling bedient) kan de laatst ingestelde snelheid automatisch weer worden ingesteld
  
  

Dit verhaal is geplaatst op aansporing van Dick, opdat het voor het nageslacht bewaard wordt. Tot slot nog even alle componenten op een rijtje, die je moet inbouwen inzake een cruisecontrol:

• electronic brain van de cruisecontrol; een zwart plastic doosje waarin diverse stekkers worden gestoken.
  
• de vacuum servo, inclusief aansluitingen op de vacuumslang van de rembekrachtiger, de gaskabel en een stekkertje dat weer verbonden is met de kabelboom die uit het electronicakastje komt.


• de joystick aan de stuurkolom.


• de koppelingsschakelaar, waardoor bij het intrappen van de koppeling de cruisecontrol direct uitschakelt.


• de aansluiting van twee draden op de remlichtschakelaar, waardoor de cruisecontrol uitschakelt als de rem wordt beroerd.


• en natuurlijk de aansluitingen op + 12 Volt via contact, het snelheidssignaal..... en massa.

Voor vragen sta ik gaarne tot uw beschikking. Zo goed, Dick?

Geplaatst 19 oktober 2007 door Peter

paella party

Schaaldieren en kippen opgelet!
Kom niet in de buurt van Amsterdam Noord!
Er wacht je een gruwelijk einde........
Maar wel in de mond van dankbare mensen!
Wat een heerlijke paella hebben Vera en Rob ons voorgezet!
Maria en alle ander behulpzame mensen....Dank!
Rest alleen nog maar de foto's.......

Voila... foto's: www.kattenbroek.com/2007pics/verapaellaparty/index.html

Pasta di Pappa!

Waarom een trattoria bezoeken als we Dick hebben!
Peter en Maria roken het al bij de afrit vanaf de snelweg ,bij het parkeren vielen ze bijgaans in een katzwijm.
Het was de Pasta van Dick!
2 bollen knoflook (nee, geen tenen,volledige bollen...!!!) in een pond gehakt, verder is het recept ons onbekend.
Lekker is het wel!
Als de avond dan ook wordt vervolmaakt met de goede zorgen van onze gastheer en gastvrouw, dan zijn we al helemaal gelukkig.
En als dan ook de oude filmdoos opengetrokken wordt, met Laurel en Hardy en de Marx brothers..dan is het vermaak compleet...toch?... maarten?!
Gezellig Dick!

Voor meer foto's zie: www.kattenbroek.com/2007pics/pastadipappa/index.html

whiskeyproeven

Hoe ons aller vriend Dickiedick het regelt is mij nog steeds onbekend,maar hij regelt het...en daar gaat het om!
Gezamenlijk zijn we door de hollandsche files heengetrokken om in antwerpen een degustatie te doen....
Dat klinkt of je iets uitspuugt, maar dat gold enkel voor de macdonalds maaltijd die we onderweg gedwongen waren te nemen...
Aangekomen aan d'andere zijde van de Schelde (het terrein van de zeescouts, geen matroos te bekennen...) waren de vriendlijke antwerpenaren keurig aan het wachten op 'den gekke hollanders' die helemaal vanuit amsterdam doordeweeks arriveren zouden...
Het was gezellig.... de glazen stonden klaar, en we weten nu veel meer over de huisvlijt die whisk(e)y heet....!
Natuurlijk hebben we op het eind der avond nog even een terrasje genomen in het centrum, en we zijn wederom tot de conclusie gekomen dat Amsterdam het wellicht ooit had, maar dat ze volledig bestolen is van wat het was dat ze ooit had.....
Antwerpen is echt en leuke en erg mooie stad!
De whisky avond was geweldig, enkel single malts, en een zeer goede uitleg van een meneer die ik maar lambiek ga noemen...
Ik wou alleen maar dat de vrienden wat meer meededen met deze spontane acties van ons aller vriend Dick...
Ze zijn het waard!

Voor meer foto's zie: www.kattenbroek.com/2007pics/degustatie/index.html

Que bar net be bar

Deze blog zit in vergaande rijpingsfase zo te zien. Ga door.
Ik blijf kijken. Even een webtip:
http://g1.globo.com/Noticias/Economia/0,,MUL144823-5599-2331,00.html

Modern Dineren

By: Dick

Het moderne dineren is niet de inhoud, Teriyaki in plaats van spruitjes, maar gaat over de vorm. Ik dacht dat je voor het moderne dineren een modern gezin nodig had. Een jongen van 13 die niet aan tafel wilt omdat hij aan het online gamen is met vriendjes en een meisje van 16 dat “nou doeiii... ik eet bij Maria!” de deur uitloopt terwijl de dampende stampotten worden opgediend. Nee zelfs een vrij of modern gezin is niet meer de norm voor het moderne dineren. Met het bord prak voor de televisie dan om GTST te kijken? Bijna, maar alweer enkele jaren oud en niet meer van deze tijd.

Nee, het moderne dineren is een combinatie van oud en nieuw. Gezellig terug naar de ouderwetse tafel met een tafelkleed en die ouderwetse gezelligheid. De reden waarom bordspelen het sinds 2000 weer erg goed doen. Maar toch niet de vrijheid los laten van de moderne geneugten zoals iPOD en Digitale Televisie. Om nog maar niet te spreken van de mogelijkheden via Internet. Het moderne dineren vindt aan tafel plaats, dat dan weer wel. Maar hoe gaat dat nu dan aan tafel? De “man die op zondag het vlees komt snijden” komt langs? Nee, zelfs de domino komt niet op de fiets voorbij fietsen. Een uitspraak die men vroeger bezigde als er een ongemakkelijke stilte viel in een gesprek. “De domino komt voorbij fietsen”. Zoiets als een ongemakkelijke stilte tijdens een blind date. Ai.. een resolute afknapper van jewelste. Nog erger dan een ejaculatie ongemakje tijdens die eerste zelfde date.. blind. Maar vroeger was het wel de norm aan tafel: je houdt je mond! Probeer dat nu nog maar eens.

Modern dineren doe je met velen en liefst luidruchtig. Aan tafel. Echter, zijn je gesprekspartners niet per definitie allemaal fysiek aanwezig ofwel de fysiek aanwezigen zijn niet allemaal geestelijk erbij. En de vrouw des huizes? Wel, die drinkt een wijntje op smaak gebracht middels een decanteer en de man kookt en bedient.

Op de begeleidende foto zien wij daarom een mooi voorbeeld van een “Modern Diner”. De man des huizes bekommert zich om de kookkunst en entourage, kaarsjes en servetjes. De man in kwestie die te gast is – ook bijna 40 – volgt en communiceert met een chat box op Internet over BIOS instellingen – wij bedoelen hier niet Tuschinski - terwijl hij onderwijl een gesprek mobiel afhandelt. Tussendoor wordt een blog geüpdate en kijkt de vrouw des huizes geïnteresseerd naar de serie op TV die zij aan het bekijken was voordat ter tafel werd gegaan. Kortom, in 2007 kan alles aan tafel?

Het wachten is nu op 2008. Dan zullen de gasten of dame en heer des huizes een culinair seksueel tafereel vertonen als amuse voor het dessert op het tafellaken. Wel net zo praktisch als het toch nog op tafel ligt. Dat spaart weer energie uit om het uit te wassen. Nog zo’n nieuwe trend in 2008: nog meer energie besparen...

Strand weer

Foto boven: Adelice

Foto rechts: Marjolein & Roberto

Terwijl op zondagen nog volop de najaarszon schijnt en er nog even bijgeschilderd kon worden in Palmere, zie ook de foto, voert op zaterdag regen en wind de boventoon in Nederland. Op het strand in Zandvoort leek het wel alsof het windkracht 10 stormde.

Prima weer om eens even uit te waaien voor die verkoolde dertigers (teveel BBQ vlees deze zomer). Nadat kassa verschillen in de winkel bij Adelice waren opgelost konden wij in Zandvoort collega Marjolein begroeten die zich nu ook tot de dertigers club rekent en om die reden daar een feestje gaf. In December neem ik daar overigens al weer afscheid van, de dertigers club.

Bankman Roberto was er ook. Aangezien Roberto bekend is met de Inditex group, het moeder concern van ZARA, klikte het meteen tussen hem en Adelice. Roberto heeft Spaanse ouders, maar is in Nederland opgegroeid. Desondanks liggen zijn familie roots nog in Malaga, hij heeft daar ook een tijdje gewerkt en daar komt zijn vriendin vandaan. Roberto verwacht net als wij zich op termijn terug te kunnen trekken onder de zon. Malaga lijkt mij ook een prima locatie. Zon, strand EN cultuur. Daarbij comfortabel makkelijk vanuit Nederland per vliegtuig te bereiken. Misschien binnenkort ook maar eens gaan ontdekken. Goed te combineren met een bezoek aan Granada.
http://www.malagainformation.com/

Het is te stil hier!!

Nadat de mysterie blogger zich bekend heeft gemaakt, is het hier wel ijzingwekkend stil geworden. Ondanks toezeggingen van Mark dat hij nu eindelijk ook hier iets gaat zeggen, voor zover hij iets te vertellen heeft natuurlijk, blijft het ook van andere bijdragen verstoken.
Van Dick hoeven we dit weekend ook niet veel te verwachten, want die moet achter kleine meisjes aan in de Escape en gaat een dag later staan koukleumen op het strand, dus dat wordt ook niks. Waarschijnlijk is hij dus volgende week ziek en heeft hij dus mooi de gelegenheid om hier weer eens iets te publiceren.



Dus daarom maar een foto van onze bouw in Gurupi, alhoewel ik dit gedeelt op mijn eigen blog http://www.bouw-gurupi.blogspot.com/ nog moet bijwerken. Maar zoals gezegd, ik werk vanaf 2006 bij, dus nog even geduld.

De ontknoping

De strijd is over, de knagende pijn is geleden. (Rob, excuus voor de vertraging, ik werd afgeleid door het gebodene, rum, sigaren, een goed gesprek met de kleine koningin deez' blog)
Maar de overdracht van promopakket en bonus heeft plaats gevonden.



Mysterie blogger aan het werk in het hol van de leeuw.








De ceremonie. De vader deez' blog is stemmig gekleed voor de officiele gelegenheid.



de overhandiging...



Kat in het (katten)bakkie....


Oh ja, de veelbesproken bonus? We staan er voor... Erg geschikt voor het thema BBQ (en vuurkorf) Ik stel het meteen ter beschikking van de groep om ter plekke bij Diktari in rook op te gaan.

Het spoor bijster

(By Rob)

Even een dag niet gekeken en opeens barst hier weer, na dagen van oorverdovende stilte, een enorm dispuut los tussen onze mysterie blogger en "de vader deez' blog".
Uit een vluchtig doornemen van het geschrevene begrijp ik dat nu vanavond 23 sept 2007 om 20.00 uur, de uitslag bekend gemaakt gaat worden. Indien mogelijk zal ik trachten om rond deze tijd achter de pc te zitten, maar garanties daartoe worden niet gegeven, aangezien er ook nog gewerkt moet worden!!!! Ook pensionado's hebben hun verplichtingen. Tevens moeten er voorbereidingen getroffen worden voor de nieuwe werkweek, die meteen de eerste dag al bestaat uit golfen en cursus, waarvoor het huiswerk nog gemaakt moet worden.

Maar waarschijnlijk zal toch de nieuwsgierigheid wel winnen en zal ik in ieder geval deze avond alsnog een blik hier werpen.

Gaan er nou nog meer mensen wedden wie onze mysterie blogger is????

Iedereen een zonnige zondag gewenst.

"Ontknoping nadert" part deux

Jammer. Ik begrijp uit het het commentaar bij stukje van 20 september, en de nieuwste bijdragen van de vader deez' blog, "Schoon perron" en "Ontknoping nadert", dat ik verwacht werd op zaterdag, ondanks dat we duidelijk het tweede ultimatum hebben gesteld op zondag 23 september, 20.00 CET (uiterlijk). Zie ook tweede commentaar van maandag 17 september "Wedje maken".
(Ben trouwens wel benieuwd welke blonde je hebt achtergelaten op het strand feestje ter faveure van het schoonmaken van je terras, kwestie van prioriteiten denk ik, maar dat terzijde)

Commentaar op het commentaar wil ik eigenlijk niet geven, jammer dat de vader deez' blog overgaat tot schelden. Had ik niet achter hem gezocht. Ik ken hem nu toch al weer enkele jaren, en tot nu toe kwam hij over als een oprecht en integer persoon, wars van (tegen?) onrecht, dus vind ik het jammer dat deze taktiek wordt gebruikt.

In "Schoon perron" proef ik een hoop frustratie. Aan gebrek aan sex kan het niet liggen, tot vervelens toe worden wij gefronteerd met bekentenissen van de vader deez' blog over uit te voeren, danwel reeds plaats gehad hebbende amoreuze activiteiten waarin ook bijna altijd de kleine konigin van deez' blog een ontvangende, danwel gevende rol speelt. Maar frustratie ligt er duimendik op.

Maar de commentaren van de vader deez' blog, zich de persoon aanmetende van Johan, mysterie blogger, in "Ontkoping nadert", vind ik echt jammer. Op zich snijdt de bijdrage hout. Het is een dieptepunt op dit nog maagdelijke blog. Net een dikke week oud, en nu al besneden...
Niet van deze tijd ook. Zo vreselijk 1939. Toen onder de codenaam "Operatie Himmler". Toen iets groter en minder doorzichtig aangepakt, toen ook met iets grotere gevolgen, maar goed, die tijd is geschiedenis, en nu moeten we leven met het gefrustreerde heden.
Wat ik ook jammer vind (of ben ik de enige die dit constateerd) is het aantal stijl- en schrijffouten in deze slechte persiflage.

Eigenlijk kan ik aan het eind alleen maar constateren dat ik deze ontwikkeling best wel een kwalijke zaak vind. Gewoon jammer. Ik keek er naar uit om morgen me te melden bij de vader deez' blog, maar deze laatste bijdragen geven toch een beetje een nare bijsmaak. Ondanks het vakmanschap om de 'incognito' foto te maken/bewerken. Vraag me af wie nog meer een bloes met wit en grijs verticaal streepje bezit. Maar again, dat terzijde.

Ik denk dat ik eerst maar eens ga slapen. Het is ondertussen alweer anderhalf uur in ultimatum dag, en ik zal morgen net als de vader deez' blog uitslapen, hoewel daar waarschijnlijk ook wel weer enkele uren verschil in zit.

Nog even een extra bevestiging aan Diktari, als het spel op deze wijze, zoals in de twee laatste blogs en het bovenin aangehaalde comment, gespeeld blijft worden, dan gaat het promopakker naar Rob. Want als het nog niet duidelijk was, ik vond de 2 bijdragen, en vooral "Ontknoping nadert" en het comment van 20 september een ietsje te. In afwachting van uw reactie...

Johan, out.

Ontknoping nadert

Vandaag constateer ik een dieptepunt in het blog mysterie. De de vader deez' blog heeft zich zelfs verlaagd tot het bezigen van persoonlijk kwalificatie termen jegens mij. Men noemt mij in het commentaar een lafbek. Misschien ben ik dat ook wel. Maar is deze persoon, de Robin Hood onder de bloggers, tegelijkertijd ook niet de grootste wonderdoener voor deez blog?

Ik begin eruit te komen. Boggen is niets meer dan pagina’s vullen. Vullen, liefst dagelijks, om het pleps de broodkorrels tot zich te laten nemen. Zoiets als Lingo, Talpa (bestaat dat nog?) of GTST.

Om de vader deez' blog toch enigszins tegemoet te komen en mijn dapperheid te tonen (voor zover ik daar over mag beschikken), hierbij een foto van mijzelf. Incognito, dat wel uiteraard, om de sfeer op dit blog in ere te houden. Of is dit de persoon namens wie ik deze stukjes schrijf? en is het complot nog complexer dan de Bourne Identity? We zullen het morgen allemaal weten. Of toch maar niet?

Schoon perron

(By Dick)
Maar even een foto van het resultaat van mezelf ook in mijn vrije tijd aan het werk. Momenteel is “werken” hot item op de TOCA chat. Iedereen schijnt opeens te werken. Nog zo’n kudde gedrag: Iedereen moet ineeens aan de Weblog. Maanden stimuleerde ik het openen van Weblogs en ik ben nog niet gestart met een bloggie onder een voor iedereen herkenbare naam of de aspirant bloggers openen hun eigen blog. Rob volgt enthousiast de bouw in Gurupi (Tocantins/Brasil) op gepaste afstand en Mark heeft het onderhoud van zijn blog sinds gisteravond zelfs ge-outsourced. En dan hebben we nog de zgn. “Mysterie Blogger”. Ondanks dat het perron schoon was gespoten heb ik tevergeefs op Johan staan wachten. Dat heb je met Johans. Of Johan moet Donald zijn die om 17:30 in een Dakota over Almere Buiten kwam vliegen. Eigenlijk zijn er aan de schrijfstijl te herkennen maar vijf mogelijkheden: Rolf, Piet-Jan, Ben, Peter en Donald. Mark is het uitsluitend als hij schrijfstijlen copieërt. De meest grandioze zet zou zijn als de mystery blogger meerdere personen zou zijn. Want waar is Maarten? Horen we niets meer van. Maarten zou dit ook kunnen schrijven. Maar Maarten heeft kinderen. Zullen we iedereen met kinderen hier maar uitsluiten? Dus Wim en Donald ook maar aan de poepluiers? Rolf en Piet-Jan zitten in het buitenland. Die serveren we hierbij ook af. Blijft Ben over. Ook een boogschutter. Kan het zijn. Johan is ook niet erg thuis in religies zo blijkt. Maar Ben is doorgaans te druk met zijn hobbies om zoveel bloggies te schrijven. Dus.. is het dan toch Peter? De man die stug blijft ontkennen de mystery blogger te zijn? .... wordt vervolgd.