Zoals velen onder ons al lang weten, zijn Maria en Peter op dit moment druk doende om hun bakens te verzetten en vertrekken op 3 mei definitief naar Brazilië. Aangezien ze tijdelijk dakloos zijn, hun hele hebben en houden is in een container reeds op weg daar naar toe, bivakkeren ze tot die tijd bij ons. Daarom maak ik alle perikelen van het emigreren dus van dichtbij mee. Voor mij een mooi kans om e.e.a. te volgen, aangezien ook wij ons op dit moment druk aan het beraden zijn op onze toekomst.
Voor de meesten hier zal het geen geheim zijn dat wij uiteindelijk ook daar onze dagen willen slijten en de keuze die we moeten maken is of we dit nu in gang gaan zetten, of hier nog even mee wachten. Natuurlijk is geld één van de belangrijkste overwegingen. Tenslotte is het wel leuk in een mooi land te wonen met een prettig klimaat, maar het is ook wel fijn om er ook nog een beetje te kunnen leven. Gelukkig hoeven we ons hierover geen zorgen te maken en zullen we er voor Nederlandse begrippen in het het slechtste geval niet veel op achteruit gaan, sterker nog, het ziet er naar uit dat in onze situatie het nog wel eens een flink voordeel kan opleveren. De details hiervan zal ik iedereen besparen, maar financieel kunnen we het ons prima veroorloven.
Wat over blijft is het emotionele. Wat willen we met ons leven, waar voelen we ons thuis? Het merkwaardige doet zich voor dat ik zelf al langere tijd er erg naar verlang om in Brazilië te gaan wonen. Vera echter hecht, meer dan ik, erg aan het leven in Europa. Zij zou graag ook nog hier wat rondreizen, iets waar we de laatste jaren weinig gelegenheid voor hebben gehad, aangezien zij nu eenmaal als zelfstandig ondernemer, niet zo veel en vaak weg kan, als we zouden willen. Ik zou daarentegen graag in Zuid Amerika rondreizen.
Met enige jaloersheid hoor ik dan ook plannen van Rolf en Claudia aan over reizen naar Monetvideo en omstreken, alhoewel het hun van harte gegund is natuurlijk.
Kortom, we zijn er nog niet uit! Toch willen we snel de knoop doorhakken en hierover een beslissing nemen. Hierbij staat voor mij wel voorop dat wij het weloverwogen doen met afweging van alle konsekwenties, maar dat het ook een beslissing moet zijn waar wij allebei achter kunnen staan, zodat we elkaar nooit achteraf verwijten kunnen maken.
Peter en Maria zijn dus al zo ver. Als ik alles zie wat er geregeld moet worden, voor ze echt 3 mei in het vliegtuig zitten, dan denk ik wel eens: "rustig hier blijven"!
Maar aan de andere kant trekt Brazilië natuurlijk ook enorm.
Eén van de problemen bij de overweging is, dat het verschil tussen beide landen zo enorm is. Nederland is een prachtig land en als we de klimaatdeskundigen moeten geloven, wordt het hier subtropisch, dus het argument "weer" gaat dus wellicht op termijn vervallen. Wel bestaat de kans dat we daardoor hier natte voeten gaan krijgen en Vera kan niet zwemmen, dus....
Wel wordt Nederland steeds benauwder en overvol. Tevens raakt het verstopt, niet alleen door files, maar ook door over-regulering van de overheid. Het is ook een land waar je in je eigen huis geen andere voordeur mag zetten, want dat "staat" niet volgens de welzijnscommisie!! Inmiddels is ook de door Nederlanders zelf zo geroemde tolerantie, al jaren ver te zoeken. Zie de discussie over de multiculturele samenleving. Gisteren is er in de 2e kamer weer urenlang voor de zoveelste keer gediscussieerd over een niet bestaand probleem, de "hoofddoekjes" discussie.
Ook gisteren bleek weer eens dat een paar veroordeelde pedofielen hier, met behulp van de Nederlandse regering, nog steeds vrij rondlopen. De "heren" hebben ook nog EERVOL ontslag uit de Nederlandse marine gekregen, met een riante wachtgeldregeling!!
Peter zegt wel eens: "dit land is ziek"! Als het dat nog niet is, is het wel hard op weg. Als ik zo obejectief mogelijk, naar Nederland kijk, zie ik een land dat vast staat op de weg, veroorzaakt door veel te ver doorgeschoten inspraakprocedures, waarvan vage milieubewegingen dankbaar gebruik maken om elke infrastructurele verbetering te blokkeren. Een land waar de dienst wordt uitgemaakt door allerlei splintergroeperingen, zoals milieubeweging, Partij voor de Dieren, ene heer Wilders (die met zijn "film" het hele land maandenlang in gijzeling houdt) en in het verlengde hiervan een vage, onduidelijke beweging van Rita Verdonk (veel commentaar maar geen oplossingen, daar moet je zelf maar mee komen op haar website)
Ik zou nog even door kunnen gaan en wellicht dat ik dan ook tot de conclusie zou komen dat dit land ziek is. Waar zo nodig genivelleerd moet worden, waar hard werken bestraft wordt met hogere lasten, waar........... Nee, ik stop ermee.
Nederland is ook een mooi en (nog) veilig land. We zijn rijk en het ontbreekt ons aan niks. We gaan drie keer per jaar op vakantie en we hebben het hier goed.
Brazilië is ook een prachtig land en nog niet zo vol, alhoewel....... In de grote steden is het een groter gekkenhuis dan in Amsterdam of Rotterdam. Wie wel eens in de ochtendspits heeft geprobeerd de Avenida Nossa Senhora Copacabana in Rio over te steken, durft daarna geblinddoekt in de spits over de A10 te lopen. Rio en Sao Paulo zijn ieder steden met meer dan 10 miljoen inwoners en verder zijn er nogal wat andere steden waar ook het inwoneraantal in de miljoenen loopt. Dus wat is vol? Aan de andere kant, als je eenmaal de stad achter je gelaten hebt, kun je ook uren rijden zonder dat je noemenswaardig verkeer tegenkomt. Het land is groot en buiten de steden is er ruimte genoeg. De natuur is overweldigend en heeft alles wat je verlangt. Meer dan 7000 kilometer strand, prachtige natuurgebieden zoals de Pantanal
, zo groot als Frankrijk en niet te vergeten de Amazone.
Maar ook zijn enorme problemen om dit in stand te houden en te beschermen. Van het oorspronkelijke Atlantische regenwoud is nog maar 4% over! In de Amazone verdwijnt nog elke dag een gebied zo groot als de provincie Utrecht door aangestoken bosbranden, in opdracht van grootgrondbezitters en rijke boeren. Wie door de deelstaat Matto Grosso (Indiaans voor het Grote Woud) rijdt, komt vrijwel geen boom of bos meer tegen. Alles is ten prooi gevallen aan de landbouw van katoen en soja. Wat Nederland te veel heeft aan milieubeweging, is daar te weinig. Misschien een nieuwe exportproduct? Zijn wij er hier meteen vanaf.
Dan de bureaucratie in Brazilië. Wie wel eens geprobeerd heeft om een bankrekening te openen, wel eens naar de notaris moet (iedereen in Brazilië, want alles wat maar even officieel is gaat via een notaris) geprobeerd heeft iets te doen bij een officiële instantie, die weet dat je voor dit soort zaken een ijzeren geduld moet hebben en veel, heel veel tijd. Een oerwoud van wetten, regels en verordeningen waar niemand wijs uit weet. Ik heb wel eens de indruk dat de helft van de bevolking uit advocaten bestaat, die de andere helft door alle regels en bureucratie kan leiden.
Maar het aanleggen van een snelweg wordt hooguit vertraagd door gebrek aan geld en niet door milieubeweging of belangengroeperingen die er niks mee te maken hebben. Een huis bouwen zoals jij dat wilt is geen probleem, zolang je maar met je voorgevel vijf meter van de straat afblijft. Welstandscommissie??? Wat is dat??
Natuurlijk is er een enorme tegenstelling tussen rijk en arm, alhoewel ook deze situatie in rap tempo verandert, dankzij de enorme economische ontwikkeling die het land doormaakt. Als je met Brazilianen praat zeggen deze meestal dat in dit land niemand honger hoeft te lijden. Toch is die er zeker wel. Kijk maar naar de sloppenwijken in de grote steden. Probleem is dat de kloof tussen rijk en arm enorm is. Rijk kijkt niet om, ja weet zelfs niet of wil niets weten, van de sociale problemen het arme gedeelte van de bevolking in verkeert. Geen wonder dus dat er best veel criminaliteit is. Als je niks hebt en ook geen uitzicht op een beter bestaan en je ziet dat een groot gedeelte van het land hier gaan last van heeft, wat doe je dan?
Dus ook Brazilië heeft zijn tekortkomingen en er zijn er nog veel maar dan de hier genoemde.
Maar één ding heeft het wel en dat is zijn bevolking. Ik heb nergens een land meegemaakt waar vriendelijker mensen wonen. Behulpzaam en vrolijk, vol muziek en waar het woord stress onbekend is. Van arm tot rijk, overal ben je welkom en ook al hebben ze niks, eten en drinken is er altijd. Voor mij is dat één van de grootste voordelen boven ons geinduvaliseerde Nederland. Het sociale leven en de saamhorigheid.
Al met al, het blijft dus een moeilijke keus waar we voor staan. Eén ding is zeker, op korte termijn hakken we de knoop door en als het aan mij ligt.......
Kijk dus regelmatig hier om op de hoogte te blijven.
by Rob
