Foto links: Test panelHier een column gebaseerd op de Toca Skype Chat verhandelingen van Joep Jansen , Vinoloog i.o. aangevuld met de conclusie van het test panel (Cees, Mark, Maarten, Adelice, Ben, Dick) op 10 november jl. nav. een proeverij van Braziliaanse witte wijn “Miolo”.
Over wijn gesproken mensen... een groot cliché is hier van toepassing "over smaak valt niet te twisten", ieder drinkt zijn wijn, 2 jaar geleden was ik op Prowein in Düsseldorf, daar stond een Braziliaanse stand met alleen Braziliaanse wijnen. Ik heb alles geproeft en opvallend was dat er altijd wel wat scheelde aan de wijnen, met name de rode. Voor mij waren ze niet helemaal in balans. Je kan het dan hebben over het zuurgehalte, tanninegehalte, te hoog alcoholpercentage etc. Zet hem maar eens naast een Argentijnse wijn dan kan je vergelijken.
Cremants, in Brazilië zou ik persoonlijk niet een sec of demi-sec kiezen of nog zoeter maar de echte brut. Deze zijn dan niet zo droog als de Moët & Chandon bijv. die echt beendroog is bovendien mineralig wat een nog droger effect op je tong heeft. Dat heeft met de kalkgronden in het Champagne-gebied te maken en ook het koele klimaat. Deze aspecten ontbreken in de Braziliaanse wijngebieden.
koop ook niet een spumante in Brazilië maar een cremant (= wijn gemaakt volgens de methode champenoise) en dan dus de Brut, die zijn zeer aangenaam....
Ik kocht weer jaar geleden een goede fles Braziliaanse cremant in Pau d'Açucar supermercado aan de Praça Tamandaré voor zoals ik goed herinner R$ 36,=. Import champagnes zijn vele malen duurder en zoals gezegd vond ik het van goede kwaliteit.
als je van bubbels houdt is dit zeker geen slecht alternatief voor de dure champagne en zeker zo lekker...
Miolo uit de AH heb ik niet geproeft maar nogmaals als voor de rest iedereen Miolo lekker vind, jongens ik ben de laatste die zal zeggen dat je die dan niet moet drinken, eerdere citaat "over smaak valt niet te twisten..".
Hier de conclusies van het test panel. Het test panel, bestaande uit Cees, Mark, Maarten, Adelice, Ben en Dick bijeen op zaterdag 10 november 2007 verklaard hierbij Unaniem dat de Braziliaanse Miolo wijn soepel door de gootsteenbak spoelt. Om de mond vervolgens te reinigen was er Prosecco, Grappa en Bordeaux. Uiteindelijk deed Ben nog een verwoedde poging het geheel te analyseren en subtiel te plaatsen. Dit nam niet weg dat andere aanwezige zoete witte wijnen (van Peter Loewen en een Bordeaux) aanmerkelijk beter scoorden op Ben’s genot index.
-- Advies --
Do’s:
Adega do Vale...(rood, cabernet sauvignon-syrah)
winkels die je moet bezoeken in Goiânia zijn: Pikiras en Casarão
Don’ts: Wijn van het merk Miolo
Over wijn gesproken mensen... een groot cliché is hier van toepassing "over smaak valt niet te twisten", ieder drinkt zijn wijn, 2 jaar geleden was ik op Prowein in Düsseldorf, daar stond een Braziliaanse stand met alleen Braziliaanse wijnen. Ik heb alles geproeft en opvallend was dat er altijd wel wat scheelde aan de wijnen, met name de rode. Voor mij waren ze niet helemaal in balans. Je kan het dan hebben over het zuurgehalte, tanninegehalte, te hoog alcoholpercentage etc. Zet hem maar eens naast een Argentijnse wijn dan kan je vergelijken.
Cremants, in Brazilië zou ik persoonlijk niet een sec of demi-sec kiezen of nog zoeter maar de echte brut. Deze zijn dan niet zo droog als de Moët & Chandon bijv. die echt beendroog is bovendien mineralig wat een nog droger effect op je tong heeft. Dat heeft met de kalkgronden in het Champagne-gebied te maken en ook het koele klimaat. Deze aspecten ontbreken in de Braziliaanse wijngebieden.
koop ook niet een spumante in Brazilië maar een cremant (= wijn gemaakt volgens de methode champenoise) en dan dus de Brut, die zijn zeer aangenaam....
Ik kocht weer jaar geleden een goede fles Braziliaanse cremant in Pau d'Açucar supermercado aan de Praça Tamandaré voor zoals ik goed herinner R$ 36,=. Import champagnes zijn vele malen duurder en zoals gezegd vond ik het van goede kwaliteit.
als je van bubbels houdt is dit zeker geen slecht alternatief voor de dure champagne en zeker zo lekker...
Miolo uit de AH heb ik niet geproeft maar nogmaals als voor de rest iedereen Miolo lekker vind, jongens ik ben de laatste die zal zeggen dat je die dan niet moet drinken, eerdere citaat "over smaak valt niet te twisten..".
Hier de conclusies van het test panel. Het test panel, bestaande uit Cees, Mark, Maarten, Adelice, Ben en Dick bijeen op zaterdag 10 november 2007 verklaard hierbij Unaniem dat de Braziliaanse Miolo wijn soepel door de gootsteenbak spoelt. Om de mond vervolgens te reinigen was er Prosecco, Grappa en Bordeaux. Uiteindelijk deed Ben nog een verwoedde poging het geheel te analyseren en subtiel te plaatsen. Dit nam niet weg dat andere aanwezige zoete witte wijnen (van Peter Loewen en een Bordeaux) aanmerkelijk beter scoorden op Ben’s genot index.
-- Advies --
Do’s:
Adega do Vale...(rood, cabernet sauvignon-syrah)
winkels die je moet bezoeken in Goiânia zijn: Pikiras en Casarão
Don’ts: Wijn van het merk Miolo
4 comments:
Cremant vind ik ook heel mooi klinken Dick. En Spumante nog mooier. Maar wat is het?
"koop ook niet een spumante in Brazilië maar een cremant"
Hier een heldere (en nuttige) uitleg:
http://en.wikipedia.org/wiki/Sparkling_wine
In Brazilie noemen ze het Espumante.
http://www.academiadovinho.com.br/moldura.php?pag=elabora/ela_espu.htm
Goed om te weten voor toekomstige immigranten: o.a. volgens Philippe Mével, enoloog van jouw geliefde Moet & Chandon, heeft Zuid-Brazilië het ideale espumante klimaat en grond. Daarom zit dit bedrijf er ook al. En ikzelf geniet van hun Braziliaanse versie (allerminst mijn favoriet hier), terwijl hun Franse versie niet aan mij besteed is.
Nog meer goed spumante nieuws. Op de effervescents-du-monde ranking staat Brazilie inmiddels met z'n gouden en zilveren medailles op de derde plaats (na uiteraard FR en IT).
En een aantal namen die in Brazilie favoriet zijn staan er niet eens bij, want die zijn te klein van productie. Zoals onze Don Giovanni.
Maar die ligt hier gelukkig wel in de koelkast.
Rolf, ga er nog maar meer koud leggen, want we komen er aan!!!
19 jan. vertrek en het zal niet lang daarna zijn dat wij richting Gurupi gaan, wellicht vergeten te remmen en tot stilstand komen in Palmas!!!!
Dus..... schaf een extra koelkast aan, douw hem vol met de divesre soorten en wij komen graag een beoordeling maken.
Heren,
Hierbij de officiele analyse van het proeven van de witte Miolo. Gekregen van Rolf en door Mark vele duizenden kilometers vervoerd naar het natte Nederland. Allen dank voor het niet eerder verklappen van de resultaten van de proeverij.
Na de eerste constateringen nam onze blinde consumentenproever plaats. Deze mompelde iets over een aardig wijntje. Wij wisten inmiddels wel beter!
Dick was wederom zo gastvrij om zijn almeerse pusada beschikbaar te stellen voor de juiste ambinance. Nadat de wijn vanuit zijn gekoelde bewaarplaats een centrale plek had gekregen op de tafel werd deze geschonken in de mooie glazen van Dick en Adelice. Vrijwel direct viel de geur op. Zeer karakterestiek: neigend naar een sherry. Even gingen de gedachten richting de beroemde en veel geprezen Moezeler Ortega van een wijnhuis waarvan ik de naam van Dick niet meer mag noemen. Snel was er overeenstemming dat de geur sterker, en meer honingachtig was.
Na het ruiken het proeven. Ook hier weer een verassing: shery honingachtige geur kreeg een vervolg in een zeer zoete aarbeien siroop smaak. Afdronk: niet meer noemenswaardig na 2 minuten en veel chinees.
Samengevat kunnen we zeggen dat alleen deze ervaring al de lange reis die deze wijn heeft afgelegd de moeite waard maakt. De vraag blijft alleen: Hoe is het mogelijk dat in een land met zoveel levensgenieters er nog steeds zo weinig wijn van deze kwaliteit wordt gedronken?
P.S. Rolf, natuurlijk heel erg bedankt voor je cadeau. Ik zal het goedmaken met een Franse fles.
Post a Comment