Afgelopen vrijdagmiddag ben ik alsnog gegaan. Helaas was het inzaaien toen al gebeurd. Desalniettemin heb ik toch wat plaatjes gemaakt van de imposante machines waarmee Luiz en José de immense cirkels beplanten, bewerken en oogsten. Daarna hebben we een ritje over de landerijen gemaakt om te zien hoe de soja de grond uitschiet.
Hiernaast een plaatje van een van de twee grote werkpaarden van de boerderij (Er zijn nog 2 kleinere trekkers maar die zijn met semi-pensioen, hoeven alleen nog karretjes te trekken). Een 120 pk sterke 4-wheeldrive Valtra-trekker (Fins merk) waarmee de enorme inzaaimachine die er nog aan gekoppeld is, letterlijk door de grond wordt getrokken.
De inzaaimachine (zie foto's hieronder) is multifunctioneel. Hij ploegt op afstanden van 45 cm onderling de grond los (zonder de tussenliggende grond te beschadigen, wat minder erosie tot gevolg heeft), injecteert (kunst)mest en brengt op exact gelijke afstanden de zaden in op de juiste diepte in de geploegde gleuf. Een staaltje van techniek, die hier pas 15 jaar wordt toegepast. De vooruitgang die dit teweeg heeft gebracht is volgens Luiz enorm. Op deze manier wordt het haalbaar om die enorme cirkels van soja- of tomatenplanten te kunnen exploiteren.
Ik hoop wel aanwezig te kunnen zijn wanneer de hieronder afgebeelde monsterlijk grote machine wordt ingezet om te oogsten. Dat zal over rond de 2 maanden plaatsvinden. Op verzoek van Luiz heb ik nog even nagekeken waar de naam New Holland vandaan kwam. Het lag voor de hand om te veronderstellen dat de oprichter van de fabriek uit Nederland afkomstig was. Maar dat is niet het geval. De fabriek is ooit gesticht in het plaatsje New Holland, dat in Pennsylvania ligt. Ooit, lang geleden zal er wel een groepje Hollanders iets te maken hebben gehad met de stichting van New Holland. Het werken met de oogstmachine is overigens een vrij comfortabele bezigheid. De gehele bediening is natuurlijk bekrachtigd en hij is voorzien van airco.
Na de inspectie van het machinepark hebben we met de camionette van Luiz nog even een rondrit gemaakt over de landerijen, waarbij ook de heer de Hond van de partij was. Hij bleef (heel verstandig) tijdens het ritje rustig in de laadbak van de truck zitten en poseerde zonder aansporing met de voorpootjes op de rand van de laadbak toen ik een fotootje van hem wilde maken.
Tot slot nog wat plaatjes van de sojavelden.
De volle groene velden hieronder zijn rond de 30
dagen oud.
4 comments:
Ja, dat is niet handig dat je te laat was, nou weten we nog steeds niet in welk patroon de voertuigen over het land rijden.
Inmiddels nwe vraag voor de jonge onderzoeker, dankzij het hondje, dat wijst op de tekening op de zijplanken van de truck. Dergelijke tekeningen zie je in heel Brazilie, en heb ik ook gezien in Marokko. Waar komt dat vandaan en waarom is dat?
Versierde trucks zijn ook te zien in de rest van Zuid-Amerika, heel Afrika en Azie. Waarom? Ik denk dat de mensen het mooi vinden. Verder zou ik er niets achter zoeken. Uitzoekpuntje patronen blijft gewoon open, loopt geen bloed uit. Hou het voorlopig maar op rondjes rijden op de cirkel, als het geluidsspoor op een ouderwetse grammofoonplaat.
Nederlandse truckers pimpen hun voertuigen soms ook, maar dan met dure accessoires en kostbaar spuitwerk. Daar hebben de arme donders in de derde wereld geen geld voor, dus die moeten het hebben van verf en kwast.
Peter, ik zie er nog van komen dat je door het boerenleven gegrepen wordt en bij de oogst dan ook daadwerkelijk gaat helpen. Dus niet alleen kijken!!!
Zou misschien wel een nuttige tijdsbesteding zijn.
Ledigheid is des duivels oorkussen!!!
Post a Comment